>Onderwerpen van vandaag:

Ik heb in mijn opsomming geen onderverdeling gemaakt in boven- en onderstromingen. Ik heb een opsomming gegeven van termen die ik tegenkom. Inderdaad mogen communisme en marxisme als synoniem worden gebruikt. en inderdaad zijn deze onder te verdelen in substromingen als leninisme, stalinisme enz. De stromingen zijn in te delen in een soort periodiek systeem van elementen. Net als in dat systeem zijn er gaten die een naam moeten krijgen. Ik gebruik termen die in de literatuur opduiken, maar er bestaat zeker (nog) geen consensus over deze termen. In mijn boek: H.M.M.G. Philippens, POEMA, Politiek en Maatschappij, Uitgeverij boekhandel Vrije Universiteit, Amsterdam 1999, heb ik dat periodieke systeem van stromingen beschreven. o.a. Olgers heeft op wetenschappelijkie conferenties dit beschreven als de meest adequate indeling. Het radicalisme is in dit spectrum de stroming die ingeklemd zit tussen communisme(marxisme) en sociaal-democratie. zij is in de jaren 70 van de vorige eeuw tot ontwikkeling gekomen, oa in de PPR, de Politieke Partij Radicalen. Zij verwerpt de revolutie-strategie van communisten en anarchisten, maar staat een mentaliteitsverandering voor. Zij komt op voor het milieu. Kabouters, provo's enz zijn verwant aan deze stroming, ook waren en zijn er veel aanhangers in progressief kerkelijke kringen. Inderdaad geen afgezwakt communisme. Rond 1900 splitste de linkse beweging ('het socialisme') zich in twee nieuwe hoofdstromingen: communisme en sociaal-democratie. De tweede wilde binnen het (parlementair-)democratisch systeem het kapitalisme hervormen en zij verwierp de revolutie. enkele jaren geleden werd er op de Vrije Universiteit een conferentie gehouden van zich chisten-democratisch noemende partijen uit Oost-europa die na de val van de muur als paddestoelen uit de grond schoten. Professor Kuipers heeft toen mijn spectrum gebruikt om de partijen zichzelf een plaats te laten geven. Ze kwamen zeer breed terecht, maar zij pasten wel in een grote omvattende omschrijving van partijen die vanuit het christendom politiek bedreven en daarbij geen theocratie nastreefden. Uit het voorgaande blijkt opnieuw het grote misverstand. Er is een verschil tussen Conservatisme en conservatief zijn. A.J. Heldring heeft daar in de NRC lucide verhandelingen over geschreven. Hij onderscheidt Conservatisme met een grote C en conservatisme met een kleine letter c. In mijn boek gebruik ik voor het tweede soort conservatisme het woord konservatisme met een k. Het verschil is dit: Conservatisme is een stroming. Een stroming is inhoudelijk en bevat relatief vaststaande waarden. Het woord conservatisme (of konservatisme) betekent: zo houden of terug naar een situatie die lijkt op vroeger. Conservatieven met een hoofdletter c kunnen ook progressief zijn! De term 'reactionaire stroming' hanteer ik om de stromingen aan te duiden tussen Conservatisme en Fascisme. Daar zit een kloof tussen. Mensen als Wilders hebben geen fascistische ideeën, zij staat daar ver van af, wel hebben ze naast conservatieve ook reactionaire ideeën. Dat geldt ook voor de SGP. De term 'fundamentalisme' gebruik ik voor de confessionele reactionaire stromingen die wel een theocratie voorstaan. Er moet voortdurend onderscheid gemaakt worden tussen de bovenlaag met seculiere stromingen en een laag daaronder met confessionele stromingen. Er zijn in ideeën veel overeenkomsten, maar het grote verschil is dat de onderste zich baseren op een geloof. Het fascisme wordt in de regel als overkoepelende term gebruikt, het nationaal-socialisme is daar een latere variant van, die zich vooral onderscheidde van het mussolini-fascisme door haar racistische (in mijn terminologie: reactionaire) uitgangspunten. Wel degelijk heeft Hitler in zijn ontwikkeling van zijn leer afgekeken bij Stalin en bepaalde socialistische ideeën getransplanteerd. Vandaar de term nationaal-socialisme, op zijn duits nazional-sozialismus, afgekort nazisme. Nee, de ideeën van Bush lijken deels neo-conservatief, deels neo-christelijk-fundamentalistisch aan de ene kant en neo-liberaal aan de andere kant. De term Republikeins wordt waarschijnlijk door Marco gebruikt om aan te geven dat een concreet persoon als Bush eigenlijk niet zuiver in te delen is. In mijn periodiek systeem van stromingen is hij in een bepaalde regio van stromingen te plaatsen. Dat klopt. Ook dat had hij ontleend aan zijn sovjet-tegenhanger. Ideologisch waren ze wel tegenstanders, maar dat betekent niet dat 'les extremes se touchent' en men ideeën overneemt. Ik zou eerder communisme als variant van anarchisme zien dan andersom. De utopie van Lenin zoals hij die uiteenzette in geschrift Staat en Revolutie was eigenlijk anarchistisch. Het einddoel van communisten en anarchisten is misschien wel identiek te noemen. Om dat probleem op te lossen, is wel eens de term democratisch-socialisme voorgesteld. Maar die term moeten we niet overnemen. Sociaal-democratie is een algemeen geaccepteerde en begrepen term voor een stroming. De laatste opmerkingen zijn van mij, Huub Philippens _______________________________________________ WikiNL-l discussielijst WikiNL-l(a)wikipedia.org http://mail.wikipedia.org/mailman/listinfo/wikinl-l