Witaj Maglocunus!
Jest bardzo dobra praca o polskich samozwańcach
Szymona Konarskiego zatytułowana "O heraldyce i heraldycznym
snobizmie" (Paryż, 1967). Wszystkich tam opisanych zostawić. Pozostałych dodawać
tylko pod warunkiem opisania
ich w literaturze naukowej. Tak zresztą powinno być ze wszystkimi hasłami (źródła -
wyłącznie recenzowane publikacje
naukowe), ale przez opieranie się na prasie codziennej niestety dochodzi do takich
sytuacji.
Co do ogółu - moim zdaniem, z góry kategoryzując źródła na zasadzie
"książki (prace naukowe) cacy, prasa (media) be", stawiamy się na
pozycji krytyków wikipedii, którzy twierdzą "fachowiec cacy, amator
be". Trzeba pamiętać, że istnieją publikacje naukowe, w których faktów
jest mniej niż w dzisiejszym wydaniu "Faktu". Poza tym - są po prostu
dziedziny, których prace naukowe nie obejmują, zresztą - nawet gdyby
istniały, aktualności byłby dostępne po co najmniej roku ;-) Stąd -
należy oczywiście używać źródeł takich, jak prasa codzienna - choć z
pewną dozą sceptycyzmu (z osobistego doświadczenia wiem, że
dziennikarz nie zawsze do końca wie, o czym pisze ;-) i generalnie z
nastawieniem na pluralizm źródeł.
Co do szczegółu - zgodziłbym się z TOR-em, który proponuje określenie
pretendent - jako, wydaje mi się, stosunkowo neutralne i zgodne z
prawdą - wszak w rzeczywistości tron Polski nie istnieje, więc można
się co najwyżej ubiegać o utworzenie i objęcie takowego. To wszystko
abstrahując od faktu, że osobiście nie uważam słowa "samozwaniec" za
szczególną ujmę, ale rozumiem, że osoby o szlachetnej krwi, jakie
niewątpliwie się o zaszczytny tytuł monarchy Polski ubiegają, mogą
mieć inne poczucie honoru, niż taki cham, jak ja ;-)
--
Pozdrawiam,
Michał Radecki